Sinds 1916, in het midden van de Eerste Wereldoorlog, landen er vliegtuigen op Schiphol. In het eerste jaar was het een simpel militair vliegkamp, nu is Schiphol een Internationale luchthaven van allure.

Een jaar later werd het terrein ingericht als vliegveld en in 1918 waren er de kistjes van het eerste uur: de spijkers, Fokkers en Farmans. Enkele jaren later-begin 1920 - besloot de KLM Schiphol tot basis voor haar luchtdiensten te nemen.

In 1920 ging de KLM-dienst op Londen van start. Nog datzelfde jaar werd als eigen verkeersvliegtuig de Fokker FII in gebruik genomen. Dat betekende dat de warmwaterstoof, die de passagiers in de omgebouwde bommenwerpers als de DH-9 meekregen, niet langer nodig was want de FII beschikte over een gesloten cabine.

Op de grond ging het allemaal simpel toe: in één loods waren alle activiteiten zoals de afhandeling van passagiers, het opslaan van de vracht en een man of zes personeel onder aanvoering van stationschef Jan Dellaert, ondergebracht. Bovendien bood de loods onderdak aan het vliegtuig dat daar 's nachts stond.
De toegangsweg naar Schiphol was smal en bij de minste regenval zeer modderig. Het vliegveld zelf had vaak veel van een modderpoel. Soms werd er dan ook gesproken over het 'moeras Schiphol'. Franse piloten spraken nadat een van hun Farman Goliath-vliegtuigen ver in de modder was weggezakt van 'Schiphol-les-Bains': de badplaats Schiphol.

Dat bleef zo tot in het midden van de jaren twintig. Het luchtverkeer groeide snel en ook buitenlandse luchtvaartmaat-schappijen zoals lmperial Airways, Deutsche Lufthansa en de sabena onderhielden lijndiensten op de amsterdamse luchthaven.

Maar de organisatie op de grond en de technische outillage bleven achter bij de groei van het luchtverkeer. In 1926 veranderde dat: de gemeente Amsterdam trok het beheer van de luchthaven naar zich toe. Met voortvarendheid kwamen verbeteringen tot stand: Schiphol begon op een echte luchthaven te lijken. De voormalige KLM-stationschef Jan Dellaert kreeg in die dagen de functie van havenmeester van de burgerluchtvaart. In de jaren, die zouden komen, groeide hij uit tot de man die Schiphol maakte tot wat het nu is.

In 1928 kwam een stationsgebouw voor de afhandeling van passagiers en bagage gereed.

In de jaren dertig werd dit stationsgebouw tot twee keer toe uitgebreid. In de periode van 1920 tot 1930 groeide de hangaroppervlakte maar liefst van 500 vierkante meter tot ruim 21.000 vierkante meter.
Dat was mede het gevolg van het feit dat de viiegtuigen groter waren geworden.

In 1938 werkten er op Schiphol zo'n 1600 mensen bij rond 25 instellingen en bedrijven. Een luchtvaartdorp, waar zo'n beetje iedereen elkaar nog wel kende.

Ook waren er toen plannen bij de regering om de burgerluchtvaart te verplaatsen naar Leiderdorp, waar een nieuwe nationale luchthaven zou moeten worden aangelegd. Daartegen rees een krachtig protest. Ook al omdat de Tweede Wereldoorlog uitbrak kwam van het plan niets terecht.